Afgelopen dinsdag (9 december 2014) stond dan eindelijk het Cultuurcentrum op de agenda van de raad. In augustus, midden in de zomervakantie periode, werd bekend dat de ondernemer het faillissement had aangevraagd. En vier maanden later buigt de raad zich definitief over de toekomst van ons cultuurcentrum. Wat is er besloten? Een stichting moet de bal oppakken en een programma en exploitatie opzetten. Dat moet met nog minder geld dan de vorige ondernemer want er is meteen een bezuiniging van 50.000 euro doorgevoerd. En de boodschap is: Van, voor en door Deurnenaren.
In mijn blog “Vakantie: Sociaal en Cultureel Deurne op zijn kop” heb ik u verteld over het dubbelgevoel ondanks dat ik toen de opgerichte initiatief groep “Manders” succes toe wenste. Afgelopen woensdag konden we in de krant de teleurstelling van deze werkgroep lezen. Aan de ene kant prediken we uit volle borst “Deurne Koerst Op Eigen Kracht” en tegelijkertijd beperken we de kansen van vrijwilligers om er een succes van te maken door ze op voorhand elke ruimte te ontnemen en te benaderen als zeer intelligente ondernemers die in staat zijn om elke euro investering bij voorbaat om te zetten in 10 euro rendement. De werkgroep heeft zijn huiswerk gemaakt en mogelijke begrotingen meerdere malen doorgerekend op basis van het oorspronkelijke budget voor het cultuurcentrum om er wel een succes van te maken. Maar nee hoor we vinden het belangrijk om er 50.000 euro vanaf te halen, gebukt onder de “financiele staat” van Deurne. Want dat is voldoende voor Deurnese verenigingen en toekomstige gebruikers van het cultuurcentrum. Maar dan hebben we het helemaal niet meer over een cultuurcentrum, maar een heel duur gemeenschapshuis die alleen al 425.000 euro aan kapitaallasten kost. Het verhaal van de bibliotheek herhaalt zich. Een werkgroep die op papier aangetoond heeft wat de kosten zijn om een enigszins respectabele bibliotheek voor Deurne te behouden wordt niet gehoord en dan hebben we het helemaal niet meer over een bibliotheek maar een duur afhaalloket.
Tijdens de verkiezingen hebben we als CDA
de samenleving de hoogste prioriteit gegeven en dat we als overheid
initiatieven beter moeten faciliteren. Het eerste principe was: De samenleving,
niet de overheid. Nee, niet onnodig geld over de balk gooien, maar wel eerlijke
kansen geven om de participatiesamenleving te ontwikkelen. Wij staan daar
vierkant achter omdat we overtuigd zijn van de kracht van de samenleving. Daar
hoort geen ontmoedigingsbeleid bij in onze ogen. Werkgroep behoud de Bieb is
afgehaakt. Een organisatie als Stichting leven voor leven is ook nog steeds
zoekende met weinig perspectief. De vraag is of de groep “Manders” of andere de
bal oppakken om het cultuurcentrum weer echt aan de pruttel te krijgen zonder
dat we daarmee op voorhand gemeenschapshuizen als het Gerardushuis,
Den Draai en het Hofke van Marijke wegconcurreren. Want daarmee trekken we het
hart uit die wijken, ondermijnen we de sociale cohesie, waar ontmoeting plaats
vindt, ideeën geboren worden en uiteindelijk die zo gekoesterde
participatiesamenleving (Deurne Koerst Op Eigen Kracht) vandaan moet komen. Michiel Dankers van Doe! verwijt het CDA geen lef te hebben en geen keuzes te durven maken. Maar volgens mij is juist deze nieuwe coalitie gestart met een echte keuze loze struisvogel politiek die vooral het stellen van kaders WAT we willen achterwege laat. Zo lost de burger de onkruidproblematiek zelf wel op is het gedachtengoed en wordt alles vanuit een financiële benadering afgekapt en wordt Deurne teruggebracht naar het turfstekersdorp van weleer. Het kan zijn dat dat hun keuze is, maar dan moet ik de verkiezingsprogramma’s van deze partijen en het coalitieprogramma nog eens goed nalezen. Ik meen dat ik daar iets had gelezen van "kansen pakken". Met dossiers als het zwembad, gemeenschapshuizen, subsidie verordening en een actieve werkgroep Leefbaar en vitaal Neerkant in het verschiet, gaan we een boeiend jaar tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten