Buitengebied loopt leeg!

Afgelopen vrijdag lezen we een uitgebreid artikel in het Eindhovens Dagblad over de dreigende leegstand op het platteland. Dat is echter geen nieuws maar een trend waar we de afgelopen vier jaar in de Deurnese politiek al velen malen over gesproken hebben. En de conclusie in het artikel dat het de komende jaren alleen maar verder zal stijgen naar ongeveer 40% van alle agrarische bouwblokken
is ons niet vreemd. Maar ondanks dat we er al vier jaar over praten is het de afgelopen periode niet gelukt om eenduidig beleid op te zetten voor de Vrijkomende Agrarische Bedrijfsgebouwen (VAB).

Door de regelzucht van onze overheid is het ondernemen in de agrarische sector ondoenlijk aan het worden. Vele boeren moeten hierdoor stoppen omdat zij de investeringen die ze moeten doen om aan alle regelgeving te voldoen niet meer verdiend krijgen met hun agrarische activiteiten. Dit is een trieste constatering. En de volgende generatie bedenkt zich wel 3 keer alvorens het bedrijf van zijn/haar ouders voort te zetten. De agrarische gezinsbedrijven worden op deze wijze geëlimineerd uit het buitengebied. Door de kokervisie van de politiek is het denken in oplossingen voor deze problematiek onmogelijk. Denken dat met een beetje natuur en recreatie het probleem wel wordt opgelost is echt kortzichtigheid van de eerste orde. Een Bed & Breakfast of mini camping kan in een enkel geval een oplossing zijn maar als in 2020 zo'n 220 boerderijen hier naar omgevormd moeten worden in Deurne, dan snap je toch wel dat dit absoluut een onhaalbare kaart wordt.

Om deze problematiek daadwerkelijk op te lossen zal de krampachtige houding de er nu heerst richting de boerenbedrijven moeten verdwijnen. We zullen veel ruimer moeten denken en in plaats van alleen maar beperkende regels te maken zullen we juist meer mogelijkheden moeten creëren voor VAB's.  Bestemmingsplan technisch moet er ruimte gemaakt worden om nieuwe verdienmodellen in de agrarische sector mogelijk te maken. Toekomst creëren voor onze agrariërs en hun kinderen in plaats van afnemen. Werkgelegenheid creëren in plaats van banen laten verdwijnen. Dit kan alleen als we meer innovatie faciliteren op het gebied van duurzaam voedselproductie, reststoffen conversie tot weer opnieuw bruikbare grondstoffen, duurzame energiewinning. Elke boerderij in het buitengebied zou in haar activiteiten de energie kunnen leveren voor bijvoorbeeld 50 tot 100 woningen. Inzetten op een Biobased Economie en streven naar een energie neutraal Deurne in de toekomst. Een visie durven uitspreken!

"Staldering" zoals het raadslid van Doe! aanhaalt in het artikel als een mogelijke oplossing voor het probleem is wel heel beperkt. Natuurlijk roepen ook wij al lang dat nieuwe stallen gebouwd mogen worden en daarvoor de oude stal afgebroken wordt omdat elke nieuwe stal die een oude stal vervangt een verbetering is voor het milieu. Maar helaas zien we dat in de praktijk tegen het bouwen van nieuwe stallen zwaar geageerd wordt en dat in plaats van een mogelijke oplossing te creëren jaren vechten tot aan raad van state overblijft voor agrariërs. Dan zakt de moed vanzelf in de schoenen.

Afgelopen week is het plan van aanpak voor urgentiegebieden behandeld in de commissie. Dit heeft direct te maken met het buitengebied en is opnieuw de zoveelste aanslag op de agrarische sector en een verkleining van de kans om naar een nieuwe toekomst te werken met nieuwe verdienmodellen in de agrarische sector. Opnieuw gaan we een jarenlange discussie voeren tussen overheid, boeren en burgers met een nog groter slot op de ontwikkelingsmogelijkheden zodat het buitengebied langzaam maar zeker leeg loopt! Er zal geen geld zijn om de gewenste verbeteringen te realiseren of Den Haag zal hiervoor zakken geleend geld moeten klaar zetten wat gezien de financiële situatie waarin de wereld verkeerd een utopie zal zijn. We houden een buitengebied over met verpauperde leegstaande bedrijven als het roer niet flink wordt omgegooid.

Daarom heeft CDA raadslid Benny Munsters afgelopen vrijdag in raadsvragen over de urgentiegebieden de volgende vraag gesteld:

Is het mogelijk, om als pilot, middels de urgentiegebieden voor te sorteren op het VAB beleid, waarmee een uitnodigend perspectief kan worden gegeven om nieuwe economische activiteiten mogelijk te maken binnen de aangewezen gebieden.
Want alleen als we perspectief kunnen bieden zal de blinde vlek verdwijnen en voorkomen we dat het buitengebied leeg loopt.

Afstand tussen burger en politiek

Al jaren is er een grote vertrouwensbreuk tussen burgers en de politieke vertegenwoordigers. Op landelijk niveau maar ook op lokaal niveau. De afstand wordt groter zo lezen we op gezette tijden in de kranten. Tegelijkertijd horen we dat juist vanuit de politiek de wens klinkt om deze afstand juist te verkleinen. "Vertrouwen herstellen tussen burgers en politiek", "Transparanter werken", "Meer naar de burgers luisteren", "Burgerparticipatie", "Burgerinitiatieven" en zo zijn er nog vele uitspraken meer.

Waarom is er deze afstand? De burger herkent zich steeds minder in de beslissingen die er door de politiek worden genomen, zo kunnen we in analyses lezen. Je wilt voor je ouders zorgen maar dan wordt er een mantelzorg-"boete" opgelegd in de vorm van korting op de AOW. Iedereen moet de kans krijgen om te leren maar voor je basisbeurs ga je maar lenen. Je bouwt met eigen kracht een accommodatie voor je club en vervolgens moet je OZB betalen die net zo hoog is als de jeugdsubsidie die je ontvangt als club. Je organiseert jaarlijks een carnavalsoptocht en dan blijkt de jaarlijkse leges hiervoor met enkele honderden procenten verhoogd te zijn. De burger kan deze relatie niet leggen, snapt het gewoon niet meer. Leg dat maar eens in Jip en Janneke taal uit! Afgelopen dinsdag vond de laatste raadsvergadering voor de vakantie plaats maar ook de eerste raadsvergadering met flinke inhoudelijke onderwerpen met de nieuwe samenstelling van de raad en coalitie. Wethouder Schlosser kreeg de vraag om in simpele taal uit te leggen wat het verschil was tussen incidenteel winst maken en structureel verlies lijden en dus de noodzaak aanwezig is voor bezuinigingsmaatregelen. De wethouder blogt deze uitleg ook nog even zodat eenieder begrijpt hoe dit in elkaar zit. Diezelfde avond staat ook de Bibliotheek op de agenda waar alweer 1,5 jaar over gesproken wordt. De opdracht was dat er flink bezuinigd moest worden van 650.000 euro naar 250.000 euro. Een groep bezorgde burgers verenigde zich in Werkgroep behoud de Bieb. Staken enorm veel tijd en energie in het behouden van een centrale Bibliotheek met nog verschillende functies in plaats van alleen nog maar een Bieb op School (BOS). Bezochten andere bibliotheken en deden kennis op om uiteindelijk in het late najaar van 2013 bij de politiek hun plan te presenteren. Om nog een (enigszins) Openbare Bibliotheek voor Deurne te kunnen behouden hadden zij het plan deze te vestigingen in het Cultuurcentrum Martien van Doorne. Hiermee zou er ook nog eens extra leven in het Cultuurcentrum geblazen kunnen worden wat hard nodig is. Er werd becijferd en begroot en het voorstel kwam op 270.000 euro uit, exclusief de huisvesting. Alle politiek fracties werden geïnformeerd en kregen uitleg hoe ze tot deze begroting waren gekomen, welke keuzes er waren gemaakt en wat er was geschrapt om maar zo dicht mogelijk bij de opdracht uit te komen.
Ze kregen van de politiek te horen dat het een interessant plan was, natuurlijk moest er nog wel het een en ander bekeken worden. Ze kregen van de politiek te horen dat het allemaal niet in beton gegoten was. Op een informatieavond van de werkgroep na de verkiezingen werd er zelfs een analyse gegeven door een voormalig raadslid over de nieuwe samenstelling van de raad en de kansen voor de werkgroep en hun plan. Die avond ging nog iedereen vol goede moed naar huis. En dan is er die raadsvergadering van 1 juli 2014 en blijkt dat het plan toch niet zo wenselijk is. Wellicht beter op een andere locatie en zeker geen synergie met VVV en CCD. Dan blijkt dat het budget keihard in beton is gegoten en dat er geen enkele ruimte is boven de geplande 250.000 euro. Als CDA Deurne hebben we middels een amendement wel handen en voeten willen geven aan dat interessante plan met extra financiële ruimte omdat het goed doordacht was. Beargumenteerd op inhoud om meer dan een afhaalloket voor een dorp als Deurne over te houden. Op die basis kun je je kaders bijstellen en dat hebben we gedaan. Maar dat was dus niet voldoende omdat een meerderheid de oorspronkelijke kaders juist ijzig strak vasthield. Wethouder ga nog eens in overleg met de werkgroep en de Biblitoheek Helmond Peel en we hebben er vertrouwen in dat jullie er samen wel uitkomen binnen de kaders. Waarom in dit geval ijzig vasthouden aan de oorspronkelijke kaders? Om de gewenste grondprijsverlaging te kunnen financieren? Waar ik in een eerdere blog al over schreef is dinsdag 1 juli 2014 waarheid geworden. Om de grondprijsverlaging en daarmee het extra verlies in de grondexploitatie op te kunnen vangen worden de voorzieningen voor onze burgers verder versoberd. Die voorzieningen die het juist aantrekkelijk moeten maken om in Deurne te komen wonen. Voorzieningen die door onze eigen burgers met een groot vrijwilligersbijdrage in stand worden gehouden. Dan komt vrijdag het bericht dat de werkgroep zich opheft natuurlijk niet onverwacht. De afstand tussen burger en politiek is afgelopen week helaas weer een stuk groter geworden.