zaterdag 21 februari 2015

PGB Alarm en ellende


Het carnavalsfeest ligt nog vers achter ons en we worden weer overspoeld met de werkelijkheid waarin we leven of misschien beter waar we door het huidige kabinet in terecht zijn gekomen. Ik doel hier dan nadrukkelijk op de situatie in de zorg. Dinsdag 10 februari vond er in de kapel van het voormalige Willibrordhaege een informatieavond plaats georganiseerd door Zorgdorp Deurne naar aanleiding van de problematiek van het uitbetalen van de PGB (Persoons Gebonden Budget) aan pgb-cliƫnten per 1 januari 2015. Voor mij redenen om mijn agenda hiervoor aan te passen. Die avond kende veel teleurgestelde mensen omdat vertegenwoordigers van SVB en van Peel 6.1 hun gezicht niet lieten zien. Je zou hier toch minimaal verwachten dat bestuurders ook al hebben ze niet direct antwoord op alle vragen blijk geven dat het hun aangaat en bereid zijn om te komen luisteren. Mona
Keizer tweede kamerlid namens het CDA neemt wel die moeite om vanuit Den Haag ’s avonds per direct af te reizen naar Deurne om te komen luisteren naar de problemen die zich voordoen op het gebied van de uitvoering van de zorgtaken die per 1 januari op het bordje van de gemeente liggen.

In de semi-overheid wereld zijn veel organisaties en instellingen afhankelijk van geldstromen die bepaald worden door allerlei wetten. Zorgdorp Deurne is hier maar 1 voorbeeld van de vele organisaties die hun financiering op deze manier regelen. De overheid heeft de mond vol van participatie en particulier initiatief (en daar is op zich niets mis mee) maar vergeet dat je dan als overheid wel een betrouwbare partner hoort te zijn om deze participatiemaatschappij daadwerkelijk van de grond te krijgen. Hoe kan het toch gebeuren dat vele organisaties met de overgang naar de nieuwe regeling van de ene op de andere dag geen zekerheid meer hebben op de geldstromen vanuit de overheid terwijl alle verplichtingen zoals salarissen, inkoopafspraken voor goederen etc gewoon door gaan. Je kunt toch niet tegen je medewerkers zeggen: “Als ze er in Den Haag uit zijn dan heb je wellicht kans dat ik je salaris weer kan betalen”. Of: “stop maar met het leveren van eten, de mensen in dit zorghuis kunnen wel een maand zonder eten”.

De SVB heeft een paar maanden voor de ingang de officiƫle opdracht gekregen om het PGB systeem te implementeren. Een reuze operatie die in een paar maanden gerealiseerd zou moeten worden. Waarom leren we niet van al die mislukte grote IT operaties die al eerder plaats hebben gevonden. Wanneer staan er nu eens bedrijven/organisaties op die zeggen: We willen graag deze opdracht uitvoeren maar om zorgvuldige uitvoering te bewaken en het systeem ook goed te kunnen testen hebben we meer tijd nodig. Nee, hebzucht naar opdrachten enerzijds en zogenaamde bestuurlijke dadendrang anderzijds zorgt er telkens weer opnieuw voor dat grote projecten mislukken en de burgers zijn er hoe dan ook telkens weer de dupe van. In 2008 mislukt UWV project kost 87 miljoen, in 2013 mislukt juridisch ict project kost overheid 100 miljoen, in september 2014 Miljoenenproject SVB geflopt, in juni 2014 mislukt ICT project belastingdienst zijn maar enkele voorbeelden van de regen aan miljoenen verslindende projecten. Dit moet echt stoppen. NU!

Het wordt tijd dat er eens serieus geluisterd wordt als er een minderheid aan kritiek wordt geuit. Vandaag kunnen we lezen in het Eindhovens Dagblad dat er een inktzwart beeld van de zorg bestaat bij maar liefst 19.129 mensen die de enquete hebben ingevuld. Allemaal mensen die de dagelijkse praktijk ervaren en vanuit die ervaringen de enquete hebben ingevuld. De tijd van theoretische mooie modellen is echt voorbij. Bestuurders zullen moeten beseffen dat we in een complex geregelde maatschappij leven vol zinnige maar ook vele onzinnige regels. Dat het geen enkele zin heeft een systeem radicaal op zijn kop te zetten omdat simpelweg de gevolgen door geen ziel te overzien zijn. En we af moeten leren dat elk voorval (incident) direct aanleiding moet zijn voor debat met als gevolg een container aan regels die weer worden toegevoegd.

De zorg voor mensen is een belangrijk goed. Met nieuwjaar wensen we elkaar elke keer weer een goede gezondheid toe, wetende dat gezondheid het belangrijkste is in het leven. Dat betekent voor mij dat we moeten waken dat zorg betaalbaar blijft en daadwerkelijk terecht komt bij mensen die deze zorg heel hard nodig hebben. Knoeien met invoering van systemen en ondoordacht doorvoeren van wijzigingen kan echt niet. Worden we nu na het zoveelste debacle eindelijk eens wakker?